Η ΔΕΠΥ εμφανίζεται στο 1-5% στον ευρύτερο πληθυσμό αλλά παρόλα αυτά σε
ανθρώπους με νοητική στέρηση η συχνότητα της ΔΕΠΥ μπορεί να φτάνει μέχρι το
30-40 %. Οι περισσότερες μελέτες για την αποτελεσματικότητα της Μεθυλφαινιδάτη Στη ΔΕΠΥ έχει γίνει
σε ανθρώπους που δεν είχαν νοητική στέρηση.
Μια πρόσφατη μελέτη της Emily Simoneff και των συνεργατών της που δημοσιεύτηκε
στο Journal of Child Psychology and Psychiatry, 2013,54:5, σελ. 527-535, ερεύνησε την αποτελεσματικότητα
της Μεθυλφαινιδάτης στον παραπάνω
ευαίσθητο πληθυσμό.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η Μεθυλφαινιδάτη,
ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματική στην αντιμετώπιση της ΔΕΠΥ και σαφώς καλύτερη από
το placebo (εικονικό
φάρμακο). Ένα ιδιαίτερα σημαντικό εύρημα ήταν ότι τα αυτιστικά συμπτώματα των παιδιών δεν επιδεινώθηκαν ενώ το προφίλ των παρενεργειών ήταν το ίδιο με αυτό
του υπόλοιπου πληθυσμού δηλαδή μειωμένη όρεξη, και δυσκολίες στον ύπνο. Οι
παρενέργειες αυτές ήταν ελεγχόμενες με τη σωστή δοσολογία ομοίως είναι
σημαντικό ότι η έρευνα έλαβε χώρα σε 890 παιδιά χρησιμοποιώντας μια σειρά
εργαλεία μέτρησης και αξιολόγησης.
Η έρευνα επιβεβαιώνει
την ανάγκη ανίχνευσης και διάγνωσης της ΔΕΠΥ σε παιδιά με νοητική στέρηση.
Συχνά η υπερκινητικότητα η παρορμητικότητα σε αυτά τα παιδιά αντιμετωπίζεται ως
«φυσιολογική» και «αναμενόμενη». Παρόλα αυτά δεν θα πρέπει να αποκλείεται η
διερεύνηση στο να οφείλονται σε συνύπαρξη ΔΕΠΥ και να αντιμετωπίζονται με την
κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή. Από τη
στιγμή που αυτή είναι ασφαλής.
